1950 senesine kadar çocukluğumun en tatlı yıllarını geçirdiğim Besni,yi bugüne kadar hiç unutamadım. 1950 senesinde Dumlupınar İlkokulunu bitirip, sevdiğim Besnimden ve arkadaşlarımdan ayrıldığım o buruk anılarımı hala içimde taşıyorum.
Babam, Besni eşrafının çok yakından tanıdığı bir Polis emeklisi ‘Osman Efendi’nin ilk eşi Besni’nin tanınmış ailelerindendi. Urfa’da görev yaparken, ilk eşinin ölümüyle Urfa’da tekrar evlenen eşi (Annem) ile tekrar çok sevdiği Besniye gelip yerleşir.
Okul çağım geldiğinde, ben ve rahmetli ağabeyimi elimizden tutup Dumlupınar İlkokuluna başöğretmenin odasına getirerek yaptırdığı kaydımızı hep anar ve o tatlı heyecanı hala içimde hissederim.
45 seneden beri Almanya’dayım. Nerede bir Besniliye rastlasam, muhakkak onunla konuşur Besni’yi sorarım. Birkaç gün önce, internetten Besni Haberler sitesini çıkardım. Heyecanla haberleri gözden geçirirken Sayın İsmet Nergiz beyin ‘Dumlupınar İlkokulu cezalımı ?’ başlığı altındaki köşe yazısını okudum.
Bu yazıdan Dumlupınar İlkokulunun bakıma muhtaç bir durumda olduğunu anladığımda, inanın çok, ama çok üzüldüm. İsmini milli mücadelemizin hüküm sürdüğü yerden alan Dumlupınar İlkokulu, Cumhuriyetimizin ilk kuruluş yıllarının hemen arkasından hizmete açılan bir kültür anıtı olarak nice öğrenciler yetiştirmiştir. Bu öğrencilerden; milletvekili, doktor, hukukçu, profesor gibi ülkeye hizmet eden ve hala etmekte olan nice değerli hemşerilerimiz var. Bayrağı, vatanı ve milleti sevmeyi bizlere öğreten nice değerli hocalarımız Dumlupınar İlkokulunda ders vermişlerdir. O hoclarımızı minnetle hala anmaktayız.
Dumlupınar İlkokulunu, Atatürk’ün bizlere emanet ettiği, Cumhuriyetin kuruluş yıllarının bir anıtı olarak koruyup, gereken ihtimamın gösterilmesini ve bu hususta siz, yerel basın camiasının desteklemesini eski bir Besnili olarak ümit etmekteyim.
Duyduğum kadarı ile Eski Besni (Aşağı Şehir) bir harabe haline dönüşmüş. Halbuki, aşağı şehir; Kalesi, camileri, çeşme, hamam ve meydanları ile eski medeniyetlerin izlerini sinesinde taşıyan ne güzel bir yerdi. Çocukuğumun geçtiği o mahalleler, hala gözlerimin önünde. Köşger pazarı, manifaturacı, tenekeci, kalaycı, hallaç, culhacı ve helvacı dükkanları görülmeğe ve izlemeğe değer çarşılardı. Ne yazıkki, değerli varlıklarımzı ayakta tutmak yerine hep yıkmayı tercih ediyoruz. Dumulupınar İlkokulunun aynı akıbete uğramasından korkuyorum.
Ölmeden önce Besnimi, Dumlupınar İlkoklumu, çocukluğumun tatlı hatıralarının gömüldüğü, harabe haline getirilen Aşağı şehir (Eski Besni’yi) görmek istiyorum.
Tüm Besnililere sevgi ve selamlarımı iletiyorum.
Cemil Algan Braunschweig Bölgesi, mahkeme ve noterliklerınde
Königsberger Str. 6 yeminli Tercüman/Çevirmen
38642 Goslar/Deutschland Tel.: 0049 5321 80443 E.Mail –[email protected]
